Tijdens haar optreden in Joe’s Pub in NYC afgelopen zomer verscheen de 26-jarige Mythili Prakash op het podium in een levendig fuchsia kostuum en een stille glimlach straalde van haar met juwelen getooide gezicht. Toen de sitar en het betoverende gezang begonnen, wervelde ze in het eerste dansfragment vol ingewikkelde handbewegingen, gracieuze poses en geanimeerde gezichtsuitdrukkingen die de klassieke Indiase dans accentueren. Hoewel dit voor een deel van het publiek hun eerste ervaring was met het zien van Bharata Natyam (traditionele Zuid-Indiase dans), zorgden Mythili's gastvrije aanwezigheid en geweldige techniek voor een nieuwe interesse in het genre dat in het publiek circuleerde - zelfs nadat ze het podium verliet.
En dit is precies wat Mythili wil. 'Mijn grootste doel is om traditionele Indiase dans mainstream te maken', zegt ze. 'Het is niet alleen een klassieke, oude dansvorm. Het is relevant voor vandaag - dat is wat me er aanvankelijk toe trok - en ik werk eraan om het nog meer te maken. '
Deze prioriteit was de katalysator voor een van de beste aspecten van haar optreden: na het voltooien van een abstract gedeelte, pauzeerde Mythili om het publiek toe te spreken voordat ze een verhalend stuk uitvoerde. Ze legde uit dat een gebaar in een of andere Indiase dans als een woord is, en dat ze aan elkaar kunnen worden geregen om zinnen te maken - en verhalen! Ze moedigde het publiek aan om erachter te komen wat verschillende gebaren betekenden, en terwijl ze zinnen riepen en hielpen bij het voltooien van een voorbeeldzin, steeg het collectieve begrip. Toen ze het optreden hervatte, bewees het gigantische applaus dat ze haar doel had bereikt: een hip, jong publiek in New York begreep - en hield van - haar versie van de oude dans.
Mythili's rol als pleitbezorger voor Indiase dans is geen toeval. Hoewel ze opgroeide in L.A., is ze de afstammeling van een ware erfenis: haar moeder, Viji Prakash, is een geliefde leraar en goeroe voor veel Bharata Natyam-dansers. Als jong kind met overduidelijk talent dat de leerlingen van haar moeder imiteerde, werd Mythili op 4-jarige leeftijd serieus getraind. Toen, op 8-jarige leeftijd, maakte ze haar solodebuut in een tempel in India en bleef ze haar vaderland vaak bezoeken vanuit dan op.
Hoewel Mythili's intensieve trainingsschema de hele middelbare school doorging, had ze zeker periodes van twijfel toen ze haar vrienden naar andere naschoolse activiteiten zag gaan. Ze studeerde zelfs massacommunicatie aan de University of California, Berkeley, om zichzelf de ruimte te geven om te beslissen of dans haar carrière zou zijn.
Maar na haar afstuderen in 2004 bracht ze vijf maanden door met leren in India, en dat versterkte haar carrièrekeuze. 'Dat was mijn ontwaken', zegt ze. 'Ook al was dans altijd in mijn leven geweest, dat is het moment waarop ik een bewuste beslissing nam en me eraan verbonden heb.'
Sinds dit keerpunt maakt Mythili de ronde op festivals in India, Europa en de Verenigde Staten. Ze vervolgt haar zoektocht om moderne, leuke en interessante Indiase dans te creëren door middel van wereldreizen, dvd's en optredens. Om een band met meer eigentijdse stijlen op te bouwen, verwijst ze bij het overwegen van frasering en formaties in haar choreografie naar moderne danslessen die ze als tiener volgde aan de Beverly Hills High School.
“Traditionele Indiase stukken zijn relevant! Ik moet het gewoon dat modernere perspectief geven ”, zegt Mythili. “Ik neem deze uitdaging serieus. Ik wil mijn techniek en mijn emotievermogen verbeteren en het nog steeds allemaal relevant maken. '
Mythili is er zeker van dat het publiek met deze benadering zal zien hoe belangrijk Indiase dans is - en dat dansers het eerder zullen proberen! 'Dans is zo spiritueel lonend, en Indiase dans is dat nog meer omdat een optreden een aanbod is', zegt ze. 'Het geeft je een gevoel van voldoening en voldoening als niets anders.'