Geplaatst door Morwenna Assaf op 11/10/2020 naarDanser onderwijsFolklore leren kan diepte en authenticiteit toevoegen aan je optreden. Folklore vormt de ruggengraat van de dans. Als artiest op het podium is je optreden vaak formeler in plaats van het informele feestelijke dansen dat je misschien mensen ziet doen in de 'straten' van de Arabische wereld. Daarom moet je de vaardigheden leren om goed te presteren. Het kost tijd en het bouwt op. Buikdans komt voort uit volksdans uit het Midden-Oosten en de bewegingen van de mensen. Deze dansen zijn natuurlijk voor de mensen in de regio, maar in het westen moeten ze worden onderwezen. Een belangrijke reden waarom het zo belangrijk is om de achtergrond van de dans te kennen, is om te weten waar je de beweging in het lichaam moet plaatsen. De basisbewegingen moeten de kenmerken en geschiedenis van de regio weerspiegelen, aangezien veel van deze dansen eeuwen teruggaan.
Er zijn veelfolkloristischdansen in het hele Midden-Oosten, gemeenschappelijke dansen zijn overal waar je kijkt, evenals dansen voor dames en heren. De belangrijkste studiegebieden zijn Libanon en Egypte, maar we moeten ook kijken naar de dansen van landen als Turkije, Marokko, Tunesië en Soedan. Zowel mannen als vrouwen werden vaak van jongs af aan getraind om hun dansen uit te voeren bij feestelijke gelegenheden zoals familiale, culturele en religieuze evenementen.
Dit artikel is een inleiding tot Dabke en Mawashahat / Samaii.
DABKE komt voort uit de oude Fenicische dansen en Feniciërs waren de eersten die het onderwezen. Volgens de volkstraditie is de dans ontstaan in de Levant, waar huizen werden gebouwd met een dak van hout, stro en vuil. Het vuil op het dak moest worden verdicht, waardoor het vuil op een uniforme manier hard moest worden gestampt om het gelijkmatig te verdichten. Dabke is een lijn- en formatiedans die op verschillende plaatsen te vinden is, zoals Palestina, Libanon, Syrië, Irak, Jordanië, Saoedi-Arabië en Jemen. De dans is een trotse gemeenschappelijke dans die wordt gedaan op feestelijke bijeenkomsten. Het is ook gewerkt in theatrale toneelstukken in Libanon. Het is de nationale dans van Libanon.
De bewegingen bestaan uit lopen, springen, snel voetenwerk, trappen en stampen van voeten en hielen. Bewegingen worden allemaal in koor uitgevoerd. Zelfs in Libanon (een klein land dat niet groter is dan de staat Delaware) zijn er variaties in stappen en stijlen. Dit wordt overgedragen naar de VS, waar immigranten uit een bepaald gebied komen. Je kunt zien waar ze vandaan komen door de dabke die ze doen, zelfs voordat hun accent ze verraadt. De leider of verhoging staat altijd vooraan in de rij. De verhoging kan de stap veranderen of mooie stappen doen. De tweede in de rij houdt de rij gaande met de basisstappen om het ritme te behouden. De raise heeft meestal een tasbih (gebedskralen), zachte zakdoek, sjaal of een geknoopte zakdoek die op de maat van de muziek wordt rondgedraaid. Dit is de gemeenschappelijke dabke-stijl. De meer formele uitvoerende dabke-stijl is exclusiever, vaak met groepschoreografie. De choreografie bestaat uit een basissyllabus en enkele raks sharki-bewegingen. Vaak zijn de mannen erg sterk in hun bewegingen met springen, snel draaien en zwaar stampen, en zelfs vocale uitroepen. Traditioneel zijn de bewegingen van de dames zachter en minder agressief. De uitvoerende stijl van vandaag wordt vermengd met meer ballistische en theatrale bewegingen.
Dabke-muziek is onderscheidend met een 4/4 tijd met een override van 6. Dit betekent dat je, hoewel het 4/4 is, 6 stappen telt in elke 8 tellingen van muziek. Er is altijd wel ergens een polsslag met het lichaam. Debke is een zeer energieke dansvorm. De rechterhand wordt omhoog gehouden en de linkerhand omlaag. In Libanon zijn er veel stijlen. De belangrijkste stijlen zijn Beirut, bekend van de hoofdstad Beiroet. Beledi-stijlen zijn die van het platteland en de bergen.
MAWASHA HOED / SAMAII
Samai-danskenmerken omvatten elegantie en sereniteit. Het is niet zo eenvoudig om het te interpreteren. Een goede samai-uitvoering ziet er moeiteloos uit en voelt moeiteloos aan, maar is complex van aard. Het kan het Arabische equivalent zijn van de grote balletten.
Met wortels uit Arabisch-Andalusië, heeft Muwashahat-dans een heropleving gehad in de Arabische dans. Er is geen echte gedocumenteerde geschiedenis van choreografie en beweging. Als gevolg hiervan werd veel van deze stijl opnieuw gecreëerd door het gevoel en de tekst te bestuderen van wat er over is van de gemeten poëzie.
De Egyptische choreograaf Mahmoud Reda bewerkte een Andalusische stijl voor het podium. De dansen waren zacht en vloeiend met langzame gewichtsveranderingen en gracieuze golvingen. Deze stijl is nog steeds populair in Noord-Afrika en de Levant. Muwashahat choreografie en beweging zijn anders dan typische buikdansbewegingen zoals shimmies en figuur achten. Een succesvolle uitvoering moet laten zien dat de danser het ritme begrijpt en de bewegingen gebruikt om de melodie te interpreteren.
Morwenna Assaf
