Pullback, shuffle en Maxie Ford zijn tiktermen die je waarschijnlijk de hele tijd hebt gehoord. Maar hoe zit het met schuur, cypher en handel? Dat zijn allemaal woorden die te maken hebben met een tapjam. Je denkt misschien dat je nog nooit hebt gejamd, maar als je ooit hebt deelgenomen aan een improvisatiecirkel aan het einde van een taples, dan telt dat! Een tapjam kan van alles zijn, van een evenement met kaartjes in een theater tot een informele bijeenkomst van tapdansers in de studio. Misschien danst u alleen, of deelt u de vloer met een andere danser of muzikant. Dansgeest vroeg twee meestertapartiesten om te delen wat elke tapdanser zou moeten weten voordat ze naar een jam gaan.
Geschiedenis aanboren
Jammen is niet alleen een integraal onderdeel van de tapcultuur, het is hoe de kunstvorm werd geboren. 'Het is een essentieel onderdeel van de traditie van jazzmuziek en tapdansen om deel te nemen aan spontane musiceren en artistieke expressie', zegt de in NYC gevestigde tapdanser en muzikant Max Pollak, de maker van RumbaTap. Van de jaren 1920 tot de jaren 1940 stond de achterkamer van een poolzaal in Harlem, New York, bekend als de 'Hoofers Club'. Zwarte tapdansers zoals Bill 'Bojangles' Robinson, Charles 'Honi' Coles en John Bubbles kwamen samen om te improviseren, hun ambacht aan te scherpen en inspiratie te halen uit elkaars stappen.
Manhattan was ook de thuisbasis van voortdurende tapjams in de jaren negentig. Jimmy Slyde zat de wekelijkse jams voor in de jazzclub La Cave, waar jonge tapdansers regelmatig kwamen oefenen en mentorschap, en James 'Buster' Brown organiseerde sessies op Swing 46. 'Zonder die jams zou tap niet zijn wat het nu is, 'Zegt Pollak. 'Mensen werden bewust van het feit dat tapdansen springlevend is.'
Tegenwoordig zijn tapjams nietjes op tapfestivals over de hele wereld en worden ze af en toe georganiseerd in jazzclubs en dansstudio's door dansers die graag creatieve uitwisseling en gemeenschapsopbouw willen. Je kunt ze ook jamsessies, cyphers of improvisatiecirkels horen noemen, en sommige tapdansers noemen jams gewoon shedding.
Max Pollack (foto door Lois Greenfield, met dank Pollack)
Alle juiste opmerkingen
Een tapjam kan al dan niet muziek bevatten, maar als er live muzikanten aanwezig zijn, is samenwerking met hen een fantastische manier om te leren. In sommige gevallen wordt de band ingehuurd als onderdeel van de jam. In andere situaties kan een band hun eigen jamsessie houden in een café of jazzclub, en kunnen ze in aanmerking komen voor deelname van een tapdanser, als je het beleefd vraagt. Zoek in beide scenario's uit wie de leiding heeft over de jam en stel jezelf voor.
Vervolgens moet je beslissen op welk nummer je wilt dansen. Je zult bekend willen zijn met standaard jazzmelodieën, zoals 'Autumn Leaves', 'Sweet Georgia Brown' of 'On Green Dolphin Street'. 'Heb twee of drie deuntjes in je achterzak waarvan je de melodie kent', zegt Pollak. 'Roep geen deuntje dat je niet voor de pianist kunt zingen.' Als het jouw beurt is om te dansen, moet je een tempo voor je deuntje bepalen. 'Laat hem in je lichaam opsluiten voordat je het podium op gaat', zegt Pollak. 'Zing de eerste acht maten in je hoofd en knip met je vingers.'
Stel je liedje voor nadat je jezelf aan de bandleden hebt voorgesteld - een gebruikelijke beleefdheid die ze zullen waarderen. Als ze niet bekend zijn met je songkeuzes, of ze al hebben gespeeld, kun je de band vragen om iets met een bepaald gevoel te spelen, zoals funk of bossa nova. Als je eenmaal een deuntje hebt afgesproken, moet je ze tellen om te beginnen met spelen. 'Voel de hartslag van het lied in je lichaam', zegt Pollak. 'Blijf je deuntje in je hoofd zingen. Begin met fladderen of knip met je vingers tot je klaar bent om af te tellen. ' De meest gebruikelijke manier om muzikanten een cue te geven, is door 'ah één, ah twee, ah één, twee, drie, vier' te tellen.
Dat komt omdat muzikanten, in tegenstelling tot dansers, muziek in bars tellen (meestal vier tellen). Zeg nooit '5-6-7-8' tegen een muzikant!
Bril Barrett (foto door William Frederking, met dank aan Barrett)
Tijd om de vloer te raken
Bril Barrett, oprichter van M.A.D.D. Ritmes, hosts tapjams twee keer per maand in Chicago. Hij deelde zijn beste tips om mee te nemen naar je eerste tapjam.
Houd de tijd bij. Tapdansers zijn zowel muzikanten als verhuizers, dus het is belangrijk om de beat te voelen. 'Weet waar de' ene 'is', zegt Barrett, verwijzend naar de downbeat. 'Je moet weten wanneer je moet beginnen en wanneer je moet stoppen.' Door met uw vinger te klikken of met uw knie te laten stuiteren, kunt u op tijd blijven.
Respecteer de muziek. Onthoud dat het je doel is om deel uit te maken van het nummer waarop je danst, niet om het te overweldigen. 'Zoek een instrument dat uitsteekt en emuleer het', zegt Barrett. 'Of luister naar een repetitieve zin in de muziek en kopieer die.'
Hou het simpel. Jammen betekent niet dat je al je beste moves moet laten zien. Authentiek reageren op de muziek of de andere dansers is wat een jam spannend maakt. 'Het hoeft niet snel te zijn. Het hoeft niet chique te zijn. Het moet gewoon kloppen ', zegt Barrett.
Wees niet bang. Hoewel improvisatie voor sommige dansers zenuwslopend kan zijn, is er geen reden om ongerust te zijn over een jamsessie. Barrett, die zegt dat fouten worden aangemoedigd, vindt dit citaat van dr. Jimmy Slyde leuk: 'Als je niet valt, groei je niet.'
Maak het je eigen. De hoofdregel van de Hoofers Club was: 'Je zult de stappen van niemand precies kopiëren!' 'Ideeën opdoen en stappen stelen van andere dansers maakt deel uit van de cultuur', zegt Barrett. 'In feite wordt het aanbevolen. Maar je wordt altijd aangemoedigd om het voor jou waar te maken. '