De leden van Batsheva Dance Company zien er gevaarlijk en roofzuchtig uit. Het zijn verwilderde katten, tegelijk volledig onder controle en totaal wild. Je hebt het gevoel dat ze altijd op het punt staan over te koken - altijd op het punt om te ontploffen.
Ik zag deze wezens die van Batsheva-regisseur Ohad Naharin spelen Tijd op de Brooklyn Academy of Music gisteravond. En hoewel het werk, net als alle stukken van Naharin, een goede tijd was - duister grappig, op gesynthetiseerde fragmenten van zeer bekende melodieën (de Star Wars thema, iemand? of misschien een beetje ' dood de wabbit 'Wagner?) - het waren de dansers die de wind uit me sloegen.
Hoewel ze fantastische verhuizers zijn, zijn de Batsheva-dansers niet allemaal traditionele technici. Ik denk niet dat ik de meesten van hen in een balletles zou willen zien. Maar nogmaals, misschien zou ik: ze zorgen ervoor dat je ze ALLES wilt zien doen. Ik zou graag kijken naar de hypnotiserende Iyar Elezra die urenlang haar schoenen knoopte. Ze is een trekstraal - je wordt meteen naar binnen getrokken. En er is iets fascinerends aan de manier waarop alle dansers op posities aankomen. Er is geen ballistisch 'hier-ik-ga-van-punt-A-naar-punt-B.' Ze nestelen zich in een vorm zoals je je in een spijkerbroek zou kunnen wringen: een paar berekende aanpassingen voordat alles in elkaar ritst.
De meest opmerkelijke onderdelen van Tijd - eigenlijk van alle stukken van Naharin - zijn wanneer de dansers eenstemmig bewegen. Ze harmoniëren goed, er is geen verwarring over hoe de choreografie eruit zou moeten zien, en een elektrische stroom loopt van lichaam naar lichaam en verbindt ze allemaal. Toch is de manier waarop elke danser elke zin behandelt volkomen de zijne. Op de een of andere manier belichamen ze tegelijkertijd zowel gemeenschap als individualiteit. Hoe is dat geen oxymoron? Ik weet het niet. Maar dat is het niet.
Veel van de unieke kwaliteiten van de Batsheva-dansers komen uit Gaga, een bewegingstaal die Naharin heeft uitgevonden (jaren voordat Lady Gaga kwam, voor de goede orde). Bij Gaga draait alles om zelfbewustzijn en visualisatie, verbale instructies zoals 'stel je voor dat de vloer erg heet wordt' of gewoon 'dikke' inspirerende manieren om te bewegen. Naharin laat zijn dansers vaak improviseren terwijl hij choreografeert, ze een prompt geeft en ze laat gaan. Het kijken naar delen van zijn dansen is dus als het achterwaarts puzzelen van een puzzel: welke instructie gaf Naharin die al deze verschillende reacties genereerde?
Zoals je waarschijnlijk wel kunt zien, vind ik het moeilijk om de vinger te leggen op wat het precies is dat deze dansers zo buitengewoon maakt. En bij dans, als een foto 1.000 woorden waard is, is een video 1.000.000 waard. Dus hier zijn enkele fragmenten uit Tijd Overtuig uzelf van de magie: